اثربخشی توانبخشی شناختی بر خطاهای املاء دانش آموزان با نارسا نویسی

چکیده مقدمه: ناتوانی در املا از جمله شایع ترین اختلالات یادگیری است. درمان های رایج برای مشکل املا کارایی چندانی ندارند. لذا در پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی  بر خطاهای  املاء دانش آموزان با نارسانویسی پرداخته شد. مواد و روش ها: طرح مورد استفاده در این پژوهش، طرح تک آزمودنی با خط پایه چند گانه بود. نمونه پژوهشی تعداد 6 دانش آموز پسر مقطع دوم ابتدایی شهرستان تبریز  با هوش نرمال و  دارای مشکل املاء بود  که مشکل بالینی در هیچ یک از  خرده مقیاس های فهرست رفتاری کودک (cbcl) نداشتند. تعداد جلسات آموزشی 30 جلسه بود و جهت آموزش از نرم افزار sound smart ، تکالیف شناختی مرکز علوم مغز و شناخت دانشگاه کمبریج و نیز تکالیف مداد- کاغذی استفاده شد. برای ارزیابی تعداد خطاهای املاء از آزمون محقق ساخته املا استفاده شد. روش های آماری به کار رفته شامل محاسبه اندازه اثر، درصد بهبودی و تحلیل چشمی نمودارها بود. نتایج: در خطاهای مربوط به مهارت دیداری، میانگین اندازه اثر برای خط پایه-درمان 6 آزمودنی برابر  03/1 (اندازه اثر متوسط) و میانگین اندازه اثر برای خط پایه- پیگیری برابر 26/2 (اندازه اثر بالا) به دست آمد. همچنین در خطاهای مربوط به مهارت شنیداری میانگین اندازه اثر برای خط پایه-درمان برای 6 آزمودنی92/0 (اندازه اثر متوسط) و میانگین اندازه اثر برای خط پایه- پیگیری برابر 15/2 (اندازه اثر بالا) به دست آمد. درصد بهبودی خطاهای  دیداری و شنیداری املاء در مرحله پیگیری در مقایسه با خط پایه  بیشتر از مرحله مداخله در مقایسه با خط پایه بود . بحث: می توان گفت که برنامه توانبخشی شناختی می تواند به عنوان روشی جدید و جذاب برای کودکان، در کنار سایر روش های متداول برای اختلال املاء  با در نظر گرفتن تفاوت های فردی  مورد استفاده قرار گیرد .